عفونت دندان به خاطر حفره دندانی و بهداشت ضعیف دندان حاصل میشود. اما در مورد داروی عفونت دندان چقدر میدانید؟ کدام داروها و آنتیبیوتیکها به درمان عفونت دندان کمک میکنند. در این مقاله قصد داریم به همه سوالات شما در این مورد پاسخ دهیم.
معمولا دندانپزشکان برای درمان عفونت دندان آنتیبیوتیک تجویز میکنند. اما آنتیبیوتیکها به عنوان داروی عفونت دندان مناسب همه عفونتها نیستند. برخی دندانپزشکان در صورتی که بیمار نیازی به آنتیبیوتیک نداشته باشد آن را تجویز نمیکنند، چون برخی از بیماران که سیستم ایمنی ضعیفی دارند در صورت مصرف آنتیبیوتیک، دندان درد آنها تشدید مییابد یا گسترش پیدا میکند.
اگرچه آنتیبیوتیکها میتوانند به درمان عفونت دندان کمک کنند، اما استفاده صحیح از آنتیبیوتیکها در هر وضعیتی از اهمیت زیادی برخوردار است.
نوع آنتیبیوتیکی که پزشک تجویز میکند به باکتریهایی بستگی دارد که موجب عفونت شدهاند. در مطالعه در مجله دندانپزشکی در آمریکا به این نکته اشاره کرده است که بیش از 150 نوع باکتری متفاوت در دهان وجود دارند. امکان رشد بسیاری از این باکتریها وجود دارد و میتوانند موجب عفونت دندان شوند. پس دندانپزشک متناسب با باکتری که باعث عفونت دندان شده است دارو تجویز خواهد کرد.
حتما بخوانید: برای عفونت دندان چی بخوریم چی نخوریم؟
داروهای نوع پنیسیلین، شکلهای رایجی از آنتیبیوتیکها برای عفونت دندان هستند. آموکسیسیلین نیز جوز گروه پنیسیلین است. برخی دندانپزشکان نیز ممکن است آموکسیسیلین را به همراه کلاوولانیک تجویز کنند، چون ترکیب این دو دارو ممکن است به از بین بردن باکتریهای سرسخت کمک کند.
مقدار دوز آموکسیسیلین برای عفونت دندان 500 گرم (میلیگرم) در هر 8 ساعت یا 1000 میلیگرم در هر 12 ساعت است.
مقدار دوز آموکسیسیلین به همراه اسید کلاوولانیک تقریبا 500 الی 2000 میلیگرم در هر 8 ساعت یا 2000 میلیگرم در هر 12 ساعت است.
با این وجود، برخی باکتریها ممکن است هنوز در دهان مانده باشند. در حقیقت، برخی پزشکان ترجیح میدهند به جای این دو دارو از داروهای دیگری استفاده کنند.
همچنین برخی از افراد به این داروها حساسیت دارند. اگر به این داروها حساس هستید، حتما با پزشک خود مطرح کنید.
حتما بخوانید: درمان آفت دهان با عسل
کلیندامایسین در مقابل انواع بسیاری از باکتریهای دهان موثر است. در یک مطالعه در مجله دندانپزشکی بینالمللی به این نکته اشاره شده است که برخی محققان کلیندامایسین را به عنوان داروی عفونت دندان انتخاب میکنند، چون در مقایسه با داروهای گروه پنیسیلین، باکتریهای کمتری در دهان باقی میمانند.
مقدار دوز مصرفی کلیندامایسین 300 میلیگرم یا 600 میلیگرم در هر 8 ساعت است که تاثیر آن بستگی به دوز مصرفیتان دارد.
آزیتورمایسین در مقابل انواع باکتریها موثر است و از رشد آنها جلوگیری میکند. آزیترومایسین ممکن است در درمان برخی از عفونتهای دندان موثر باشد، گرچه دندانپزشکان این دارو را برای افرادی تجویز میکنند که به داروهای گروه پنیسیلین حساس هستند و یا به داروهایی مانند کلیندامایسین واکنش نشان نمیدهند.
مقدار دوز مصرفی آن، 500 میلیگرم در هر 24 ساعت به مدت 3 روز متوالی است.
مترونیدازول یک داروی آنتیبیوتیکی است که دنداپزشکان برای درمان بسیاری از عفونتها از آن استفاده میکنند. با این وجود، ممکن است برای هر فردی مناسب نباشد و برای همین انتخاب اول دندانپزشکان نیست.
دوز مصرفی مترونیدازول حدود 500 الی 750 میلیگرم در هر 8 ساعت است.
سفالکسین به عنوان داروی عفونت دندان نوعی آنتیبیوتیک است که برای مبارزه با باکتریها در بدن استفاده میشود. مقدار دوز مصرفی آن توسط پزشک تعیین میشود.
سفالکسین برای عفونت دندان چه تاثیری میگذارد؟
اثرگذاری داروهای آنتیبیوتیکی به چند عامل بستگی دارد مانند شدت عفونت و چگونگی از بین بردن باکتریهای عفونتزا.
باید دقیقا همانطور که پزشک تجویز کرده مدت زمان آن را رعایت کرد. ممکن است با مصرف چند دوز داروی عفونت دندان متوجه شوید که درد به کلی از بین رفته است، اما بهتر است برای جلوگیری از برگشت عفونت، مصرف آنتیبیوتیکها را ادامه دهید.
اگرچه این داروها به از بین بردن عفونت دندان کمک میکنند، اما این داروها دارای عوارض جانبی هم هستند. هر کدام از اینها عوارض جانبی متفاوتی دارند. بهتر است قبل از مصرف این داروها در مورد عوارض جانبی آنها از پزشک خود سوال بپرسید.
برخی عادتها هستند که میتوانید از عفونت دندان و لثه پیشگیری کنید که در ادامه به آنها اشاره میکنیم:
از سیر برای درمان عفونت دندان استفاده کنید.
اگر همزمان چند دندانتان درد میکند، اغلب اوقات تشخیص مرتبط با التهاب پالپ دندان است. التهاب پالپ دندان دارای باکتری نیست. از این رو، در چنین مواردی آنتیبیوتیک تجویز نمیشود.
در مواردی که درد مزمن است، احتمال این وجود دارد که پالپ مرده باشد و این قسمت تبدیل به محل زندگی باکتریها شده باشد. در خیلی از موارد، منبع عفونت خود دندان است. اگر پالپ از بین رفته باشد، هیچ گونه تامین خونی در آنجا وجود ندارد و از این رو عفونت سیستمی است. در چنین مواردی، آنتیبیوتیک تجویز نمیشود، چون دارو نمیتواند به ناحیه عفونت برسد.
آنتیبیوتیک تنها زمانی باید مصرف شود که منبع عفونت سیستمی باشد. اغلب اوقات، عفونتهای حاد شدید هستند که ورم بیش از حدی را به وجود میآورند و در قسمتهای بیرونی دهان گسترش مییابند. در چنین مواردی میتوانید از داروی عفونت دندان استفاده کنید.
بیمارانی که عفونت دندان آنها فقط محدود به ساختار دندان است بدون استفاده از آنتیبیوتیک هم بهبود پیدا میکنند.
بنابراین، درمان شما به منبع حمله باکتریها بستگی دارد و باید منبع عفونت را پیدا کنید.
تهیه و ترجمه: اختصاصی مجله اینترنتی پریهان