برای بی‌نظمی قاعدگی قبل از یائسگی چه کنیم؟

بی‌نظمی قاعدگی قبل از یائسگی، مرحله‌ای است که هر زنی در زندگی ممکن است با آن روبه‌رو شود. این نوع بی‌نظمی معمولاً در طول اواسط یا اواخر دهه 40 سالگی شروع می‌شود. البته در برخی زنان ممکن زودتر شروع شود. در طول این زمان، تخمدان‌ها استروژن کمتری تولید می‌کنند. تغییرات قبل از یائسگی می‌تواند حتی بر پریودتان نیز تاثیر بگذارد. این علائم تقریباً به مدت 4 سال طول می‌کشند تا پریودتان به‌طور کامل قطع شود. بدن‌تان بعد از 12 ماه بدون هیچ گونه خونریزی یا لکه‌بینی از پیش از یائسگی به مرحله یائسگی تغییر می‌کند.

بی‌نظمی قاعدگی قبل از یائسگی

همانطور که در بخش سلامت زنان می‌دانیم پیش از یائسگی می‌تواند به‌طور ناگهانی پریودتان را نامنظم کند. قبل از اینکه وارد مرحله پیش از یائسگی شوید، سطوح استروژن و پروژسترون بدن‌تان در یک الگوی ثابتی در طول چرخه قاعدگی‌تان دچار نوسان می‌شود. وقتی وارد مرحله پیش از یائسگی می‌شوید، تغییرات هورمونی نامنظم‌تر می‌شود. این امر منجر به الگوهای غیر قابل پیش‌بینی قاعدگی می‌شود.  

علت آن چیست؟

در سالهای نزدیک به یائسگی، تخمدان‌هایتان تخمک‌گذاری منظم را متوقف می‌کنند. به‌خاطر کم شدن تخمک‌گذاری، هورمون‌هایی که توسط تخمدان‌ها تولید می‌شدند مانند استروژن و پروژسترون نیز شروع به نوسان می‌کنند. این هورمون‌ها به‌طور معمول باعث تنظیم چرخه قاعدگی می‌شوند.

همزمان با تغییر هورمون‌ها، این امر علاوه بر بی‌نظمی قاعدگی قبل از یائسگی می‌تواند بر موارد زیر نیز تاثیر بگذارد:

• حساسیت سینه
• افزایش وزن
• سردرد
• مشکل در تمرکز
• فراموشی
• دردهای عضلانی
• عفونت دستگاه ادرار
• تغییرات در رفتار
• کاهش میل جنسی

تخمین اینکه این علائم چقدر طول خواهند کشید کمی سخت است. اما انتظار می‌شود تا شروع یائسگی ادامه داشته باشند. توصیه می‌شود از بهترین ویتامین در دوران یائسگی استفاده کنید.

نحوه درمان

درمان بی‌نظمی قاعدگی قبل از یائسگی به علت آن بستگی دارد و اینکه این خونریزی چقدر بر کیفیت زندگی‌تان تاثیر گذاشته است.

اگر خونریزی به‌دلیل هورمون‌ها باشد و زندگی روزمره‌تان را مختل کند، استفاده از نوار بهداشتی ضخیم‌تر توصیه می‌شود تا این مرحله را پشت سر بگذارید.

هورمون درمانی از جمله قرص‌های ضد بارداری یا استفاده از IUD نیز ممکن است برای‌تان مفید باشد. این امر می‌تواند هم به سبک‌تر شدن پریودتان و هم به بی‌نظمی قاعدگی قبل از یائسگی کمک کند و همچنین می‌تواند از ضخیم شدن بیش از حد دیواره رحم پیشگیری کند.

رشد فیبروئیدها یا پلیپ‌ها نیز ممکن است نیاز به درمان داشته باشند. پلیپ را می‌توان با هیستروسکوپی برداشت. برخی روش‌های برداشتن فیبروئید هم عبارتند از:

آمبولیزسیون شریان رحمی

در این روش، پزشک دارو را در رحم تزریق می‌کند. دارو باعث می‌شود خون وارد فیبروئید نشود و از بین برود.

میولیز

در این روش، پزشک از جریان الکتریکی یا لیزر برای نابود کردن فیبروئیدها استفاده می‌کند. در این روش هم ورود خون به فیبروئید قطع می‌شود. همچنین این روش ممکن است با استفاده از روش فیبروز انجام شود.

میومکتومی

در این روش، پزشک فیبروئید را بدون دست زدن به رحم برمی‌دارد. این روش می‌تواند با استفاده از برش‌های کوچک یا با جراحی رباتیک انجام گیرد.

هیسترکتومی

در این روش، پزشک رحم را برمی‌دارد. در این روش دیگر امکان بارداری وجود ندارد.

تهیه و ترجمه: اختصاصی مجله اینترنتی پریهان