پای پرانتزی نوعی نقص مادرزادی ست که در آن پاها یا کف پاهای کودک رو به داخل می چرخد. زمانی که به پاهای کودک خود نگاه می کنید، اغلب به طرفین و یا حتی به بالا متمایل هستند. نام دیگر پای پرانتزی، تالیپس اکوئینوواروس است. پای پرانتزی یک مشکل مادرزادی شایع است که از هر 1000 نوزاد، 1 نفر به آن مبتلا می باشد و به دلیل وجود مشکلی در تاندون های پاهای کودکان اتفاق می افتد.
تاندون بافتی ست که عضله را به استخوان وصل می کند. در واقع، تاندون پاها و کف پاهای این کودکان کوتاه تر و سفت تر از حد معمول است و باعث چرخش پاها می شود. حدود نیمی از نوزادان مبتلا به پای پرانتزی این مشکل را در هر دو پاها دارند. برای اصلاح پای پرانتزی، از یک جراحی وسیع به عنوان درمان اصلی استفاده می شود. اما امروزه معمولاً پزشکان از ترکیبی از روش های غیرجراحی و یک عمل جزئی استفاده می کنند.
پزشک توصیه می کند که درمان پای پرانتزی را در اسرع وقت شروع کنید. درمان زودهنگام از مشکلات بعدی کودک پیشگیری می کند. بهتر است درمان را دو هفته بعد از تولد نوزاد شروع کنید. شما می توانید از تجربیات افراد از عمل پای پرانتزی استفاده کرده و از عوارض آن در آینده جلوگیری کنید.
پای پرانتزی دردی ایجاد نمی کند. این مشکل ممکن است حتی در چند ماه اول زندگی بسیاری از نوزادان مشخص نباشد، اما به هنگام ایستادن و راه رفتن نمایان می شود. این شرایط خود به خود از بین نمی رود و قبل از رسیدن به سن راه رفتن، نیاز به درمان دارد. پای پرانتزی درمان نشده می تواند منجر به چه مشکلاتی شود:
نوزادان مبتلا به پای پرانتزی اغلب به شیوه های غیرطبیعی راه می روند. افراد معمولاً روی کف پاهای خود راه می روند. نوزادی با مشکل پای پرانتزی ممکن است روی پهلو و بالای کف پا راه برود. در برخی موارد نیز بیماری های دیگر مانند دیستروفی عضلانی میتوانند به مرور زمان باعث ناراحتی در راه رفتن فرد شوند. برای اطمینان از علائم خود به پزشک مراجعه کنید.
مشکلات پا از جمله پینه: پینه لایه ی ضخیمی از پوست است که اغلب در کف پا تشکیل می شود.
یک مشکل مفصلی ست که باعث درد، سفتی و التهاب می شود.
نوزاد شما برای درمان پای پرانتزی، به احتمال زیاد به تیمی از پزشکان از جمله افراد زیر نیاز دارد:
دو نوع پای پرانتزی وجود دارد:
این نوع پای پرانتزی، شایع ترین نوع می باشد. اگر کودک شما پای پرانتزی دارد و هیچ نوع بیماری دیگری ندارد، مشکل او پای پرانتزی ایزوله نامیده می شود. ایدیوپاتیک به این معنی ست که علت پای پرانتزی کودک شناخته شده نیست.
پای پرانتزی غیرایزوله در کنار مشکلات سلامتی دیگر اتفاق می افتد. این شرایط شامل مشکلات آرتروگریپوزیس (نوعی مشکل مفصل) و بیفیدا اسپینا (نوعی اختلال لوله ی عصبی) می شوند. نقایص لوله عصبی، مشکلاتی در مغز، ستون فقرات و نخاع نوزاد هستند.
شایع ترین علامت پای پرانتزی، چرخش رو به داخل یک یا هردو پا می باشد. در این شرایط، پاهای کودک شما رو به پای مخالف می چرخد. همچنین ممکن است متوجه شوید که پاهای فرزندتان مشکلات زیر را دارد:
سایر علائم پای پرانتزی شامل موارد زیر می شوند:
محققان دلیل دقیق پای پرانتزی را نمی دانند. احتمالاً دلیل آن ترکیبی از ژنتیک و محیط می باشد.
ژن ها به بدن کودک شما می گویند چگونه به نظر برسد، رشد کند و چه عملکردی داشته باشد. وجود مشکل در یک یا چند ژن که از والدین به کودکان منتقل می شوند، می توانند منجر به پرانتزی شدن پاها شوند.
مصرف دارو و سیگار در دوران بارداری ممکن است احتمال داشتن نوزادی با نقایص مادرزادی مانند پاهای پرانتزی را افزایش دهد.
نوزادانی که در بدو تولد جنسیت مردانه به آنها اختصاص داده می شود، دو برابر بیشتر از سایر افراد در معرض پرانتزی شدن پاها قرار دارند. سابقه ی خانوادگی پای پرانتزی نیز کودک شما را بیشتر مستعد این مشکل می کند. اگر نوزادان مشکلات زیر را داشته باشند، بیشتر در معرض پرانتزی شدن پاها قرار دارند:
افرادی که شرایط زیر را دارند، احتمال پرانتزی شدن پای فرزندشان بیشتر می شود:
اکثر مواقع، پزشک زمانی که در دوران بارداری سونوگرافی انجام می دهد متوجه پای پرانتزی می شود. سونوگرافی بارداری تصاویر جنین در حال رشد را نشان می دهد. اگر پزشک این مشکل را در دوران بارداری تشخیص دهد، شما بعد از زایمان می توانید برای درمان کودک خود برنامه ریزی کنید. مواقع دیگر، پزشک بعد از تولد نوزاد ممکن است مشکل پای پرانتزی را تشخیص دهد. آنها معمولاً این مشکل را در اولین معاینه ی فیزیکی نوزاد متوجه می شوند. در اکثر موارد، پزشک ممکن است برای تأیید تشخیص خود تصویربرداری اشعه ی ایکس را توصیه کند.